ptr

wiersz

Pośród skąpanego światłem świata, rozbysła ciemność,
Z początku niemrawa, pełzająca, wybuchła nagle kaskadą płomieni,
Światłość uszanowała jej wolność, i zrobiła jej miejsce,
Ciemność rozgościła się pośród jasności; rozradowana swym istnieniem, zaczęła tworzyć.

Jej życie, piękne i inspirujące, porwało serca dzieci jasności,
Dało im rozkoszne poczucie niepewności i romantycznej samotności,
Kochali ją i nienawidzili zarazem, w jej imieniu
tworzyli największe dzieła swoich kruchych istnień.

Pośrodku świata, w którym królowała ciemność, rozbysło światło,
Z początku niemrawe, powracające, nowe,
Inne i nie z tego świata, pojawiło się i zgasło,
Ciemność je otuliła,

By po chwili wybuchnąć z niespotykaną siłą,
Dając inspirację wielu swym dzieciom, zagubionym w przepięknym świecie cienia,
Będąc niezrozumiałą i powodującą zgorszenie,
małą prawdą, spokojnie wykonującą swą pracę.

«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Więcej nowości