Krzyż Celtów

Zanurzam głowę po ramiona w oddechu tamtego świata. Czytam i tłumaczę, a z samego rąbka tej przeszłości płynie światło i świeżość, która jest jak powietrze dla strudzonych płuc. Kwitną w niej odpowiedzi, afirmacje, potwierdzenia. Czuję zawarte w nich mocne serca, mężnego ducha, który nie szuka odwrotu. O, uczyń piękną mą duszę! Chcę tak wyrzeźbić duszę w oczekiwaniu na moment, gdy życie zakwitnie. Zastąpić mocnym TAK ciągłe lękliwe CZY. W prezentowanych tu modlitwach, świadectwach i wierszach fascynuje wzajemne przeplatanie się świata, nieba i ziemi. Tak jak w tych wzorach z ksiąg i krzyży, wyobraźnia miesza się z realizmem, sylwetki ludzkie z motywami zwierzęcymi i roślinnymi, biblijne z irlandzkim. Świat odkupiony jest sojusznikiem, nie wrogiem, którego należałoby się lękać. Jest ikoną Boga. A przecież krwawe to były czasy: łupieżcze najazdy, niebezpieczeństwa na drogach, niebezpieczeństwa na morzach, niebezpieczeństwa od dzikiej przyrody...

Wraz z Pawłem Kołodziejskim proponujemy Państwu poetyckie duchowe odświeżenie. Tę książkę osnuliśmy wokół metaforyki krzyża celtyckiego. Niech stanie się ona wędrówką w ustroń, w miejsce naszej twórczej obecności. Obyśmy powrócili z pełnymi rękami.

***

O Synu Boga, uczyń dla mnie cud:
przemień moje serce.
Ty, którego purpurowa krew zbawia ludzkość
– wybiel moje serce.
To Ty właśnie czynisz słońce jasnym, a lód roziskrzonym.
Ręką mistrza sprawiasz, że leszczyna kwitnie
i zboże się wyzłaca.
Twój duch układa piosnki ptakom
i brzęczenie pszczół wypełnia.
Twoim dziełem jest tysiąc wspaniałych cudów –
Pięknych, by je podziwiać.
Proszę cię jeszcze o tylko jeden cud:
Uczyń piękną mą duszę.

(tradycyjne)