Poganie

Paganie po łacinie znaczy „wieśniacy”. Tak nazywano mieszkających na wsi wyznawców dawnych religii politeistycznych, podczas gdy metropolie i miasta były już w większości chrześcijańskie.

W każdej społeczności istnieje poczucie odrębności. Z tego wyrasta przeciwstawienie „my – oni”. Może to mieć podłoże plemienne, religijne lub inne. Często „oni” mają odrębną nazwę, bywa, że rozumianą pogardliwie, a przynajmniej wypowiadaną z poczuciem wyższości.

Żydzi bardzo mocno czuli i pielęgnowali swoją odrębność, która nie miała podłoża etnicznego, lub miała je tylko w niektórych odniesieniach. Plemiennie byli w mniejszym lub większym stopniu spokrewnieni z innymi ludami tamtego skrawka świata. Wyróżniała ich religia, wiara w Boga jedynego, niewidzialnego Stwórcę nieba i ziemi.

Ta wiara odróżniała ich zdecydowanie od okolicznych ludów i plemion. Doskonale zdawali sobie z tego sprawę, byli z tego dumni, choć ta inność bywała źródłem kłopotów, a nawet prześladowań.

Tych „innych” nazywali po prostu „narody”, po hebrajsku „gojim”. Określenie „poganie” ma rodowód inny i późniejszy.

Paganie po łacinie znaczy „wieśniacy”. Tak nazywano mieszkających na wsi wyznawców dawnych religii politeistycznych, podczas gdy metropolie i miasta były już w większości chrześcijańskie.

Dwa różne pojęcia nałożyły się na siebie, łączy je przeciwstawienie „my–oni”.

Otwórz:

MT 5,47; DZ 13,46NN.

«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Więcej nowości