Uzależniona od obiektywu

– To wszystko przez Edwarda Kruka, który w latach 80. XX w. zaproponował mi wzięcie udziału w konkur­sie fotograficznym. Posłuchałam – i dostałam nagrodę. Wtedy powiedział, że skoro zostałam doceniona, to może warto się zapisać do takiego stowarzyszenia, gdzie ludzie rozmawiają o fotografii i gdzie można się od nich wiele nauczyć. I tak trafiłam do Radomskiego Towarzystwa Fotograficznego – tłumaczy.

Pechowa wieża

W dorobku artystycznym ma między in­nymi album „Radomskie – szlakiem zabytków” (1996), a swoje prace prezentuje na wielu wy­stawach indywidualnych i zbiorowych. Te najważniejsze to: „Dziewczyna z okładki” (Radom 1990), „Cudze chwalicie” (Kozienice 1997), „Ra­domskie – szlakiem zabytków” (Radom, Zwoleń, Lipsko), „Oko w oko z przyjemnością” (Radom 2010), „Spotkanie z poezją” (Radom 2011). W 1987 roku wzięła udział w międzynarodowej wysta­wie fotografii w Izraelu, „The Jevish heritage in the eye of the camera” („Żydowskie dziedzictwo w oku kamery”).

Na pytanie, czy można ją spotkać bez apara­tu fotograficznego, pani Polakowska odpowiada, opowiadając pewną historię. – Robiłam zdjęcia do katalogu. Potrzebna była panorama Radomia. Z pewnym trudem, po wąskich schodach i mię­dzy rusztowaniami, weszłam na wieżę kościoła farnego. Widok z góry był przecudny. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że już nie mam sprzę­tu fotograficznego. Zeszłam na dół. W moim samochodzie była wybita szyba, a z siedzenia zniknęła torba z aparatem fotograficznym i obiektywami. Straciłam jedną z najważniej­szych rzeczy, jakie wtedy miałam. Wtedy też był ten dość długi moment, kiedy musiałam się bez tego sprzętu obyć – wspomina.

Za swą twórczość Barbara Polakowska była wielokrotnie nagradzana w licznych konkur­sach fotograficznych. Otrzymała też Nagrodę Wojewody Radomskiego Mirosława Szatkow­skiego w dziedzinie kultury i sztuki w 1996 roku.