To miał być przełom. Pierwsze w Polsce i jedno z pierwszych na świecie przedstawień łączących teatr z technologią 3D. Prawdziwych aktorów z komputerowymi fantomami. Rzeczywiste rekwizyty z wirtualną dekoracją. Biografia Poli Negri, jedynej Polki, która zrobiła karierę w Hollywood, świetnie się do tego nadawała. Dzięki nowym możliwościom mieliśmy się przenieść w przedwojenny świat, znaleźć się w filmowym studiu Para-
mount albo pod nowojorską Giełdą na Wall Street w dniu, kiedy wybucha wielki kryzys.

Uczta dla oka

W pewnym sensie to się udało. Trzeba przyznać, że trójwymiarowe efekty, przygotowane przez studio Platige Image (współtwórcę słynnej „Katedry” Bagińskiego), są naprawdę imponujące. Sceny morskiej podróży, budzące skojarzenia z „Titanikiem”, albo obrazy z przelotu nad pustyniami przyprawiają o zawrót głowy. Realizm wygenerowanej komputerowo dekoracji bywa tak silny, że widz musi chwilami wyglądać zza okularów 3D, by odróżnić świat wirtualny od prawdziwego.