Obraz został namalowany w ten sposób, że znajdziemy na nim najważniejsze tezy kazania Jana. Dzieło spełniało więc w swoim czasie ważną rolę dydaktyczną.

Jan mówi o tym, że wkrótce nadejdzie zesłany z nieba Mesjasz. Dlatego wskazuje palcem na niebo. Ponieważ zapowiedziany Mesjasz, Syn Boży, przyjdzie na świat jako człowiek, Tiepolo umieścił wśród słuchaczy kobietę karmiącą piersią dziecko. Jest ona namalowana tak, jak często w sztuce przedstawiano Matkę Bożą z Dzieciątkiem. Nieprzypadkowo właśnie ona znajduje się w samym centrum kompozycji.

Kolejne kluczowe wydarzenia zostały – w sposób symboliczny – pokazane obok postaci św. Jana Chrzciciela. U jego stóp leży biały baranek – znak zbawczej ofiary Chrystusa. To właśnie Jan Chrzciciel, kiedy pierwszy raz ujrzał Jezusa, powiedział o Nim: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (J 1,29). W ręce święty trzyma laskę zakończoną niewielkim krzyżem z chorągiewką. Krzyż symbolizuje oczywiście śmierć Jezusa na krzyżu, a chorągiewka – Jego zmartwychwstanie.

Fresk znajduje się nad ołtarzem kaplicy grobowej sławnego włoskiego kondotiera, Bartolomeo Colleoniego, dobudowanej w XV wieku do kościoła Santa Maria Maggiore w Bergamo. Kaplica nosi wezwanie świętych Bartłomieja, Marka i Jana Chrzciciela, dlatego dekorujący ją w XVIII wieku Tiepolo przedstawił na freskach sceny z życia tych świętych.