I proszę, sześćdziesiątka pękła!– wita nas Witold Pałka. – Twórczości! W oczach śląskiego artysty odbija się światło i, mimo 85 lat, pełnia życia. Malarza zastajemy w łóżku, z konieczności zatrzymanego chorobą. Na ścianie, tuż nad artystą, jedna z jego nielicznych akwareli: „Plac św. Marka w Wenecji” z 1986 r. Pusty, zastygły w oczekiwaniu na tłumy przewalających się tu każdego dnia turystów. Jakby łapczywie upajał się ciszą. – Cisza. Odrzucam dziś to, co tworzy niepokój – mówi malarz.

Pałka pędzlem uwiecznia na płótnie życie krakowskiej bohemy, kawiarnie, sale koncertowe, parki, ale też na polichromiach – sacrum. Z podróży do Miasta Westchnień powstało kilka pejzaży. Artysta rzuca okiem na dzieło. – Akwarela to sporo pracy. Tu nie ma mowy o szkicu. Trzeba mieć gotową koncepcję, być zdecydowanym. Olej mogę długo poprawiać, akwarelę nie, bo przemęczy się papier, kolor, a ja chodzę rozdrażniony, bo coś nie wychodzi – dodaje.