Leniwe popołudnie przed warszawskim centrum handlowym Arkadia. Grupa kilku osób ze smartfonami wymienia spostrzeżenia: „Mam Pidgeya!”; „A ja Rattata!”. Sam próbuję złapać Vulpixa, ale ubiega mnie jakiś mężczyzna, który pewnym ruchem palca na ekranie telefonu przesuwa Poke Balla w kierunku stworka. Jako świeżo upieczony gracz zostaję z niczym, ale trudno, trzeba szukać dalej. Niezorientowany w cyfrowej rzeczywistości obserwator tej sceny mógłby zapytać: „O co w tym wszystkim chodzi?”.

Pokemon Go to nowa aplikacja na smartfony, wzorowana na popularnej grze, która powstała w 1995 r. w Japonii. Na konsolach grały w nią dzieci na całym świecie, marząc o złapaniu wszystkich 151 pokemonów, z których każdy ma inne cechy i zdolności.

Na czym polega wyjątkowość Pokemon Go poza lepszą niż 20 lat temu grafiką? Nowa gra na Androida wykorzystuje tzw. rzeczywistość rozszerzoną: obraz wykreowany w świecie wirtualnym jest połączony z rzeczywistym, który widzimy dzięki kamerze zainstalowanej w naszym telefonie. – Na konsolach Game Boy wszystko było „rozpikselowane”. Tutaj jest efekt „wow”, kiedy przez aparat widać pokemona pod drzewem, na samochodzie czy na talerzu – opowiada Paulina Dziedzic, która od wielu lat interesuje się pokemonami.