Nawrócenie św. Pawła kojarzy nam się przede wszystkim ze spektakularnym wydarzeniem, do jakiego doszło na drodze do Damaszku. Paweł, jeszcze wówczas noszący imię Szaweł, jechał tam, by rozprawić się z miejscowymi chrześcijanami. Wówczas ukazał mu się Jezus i spytał Szawła, dlaczego Go prześladuje. Objawieniu towarzyszył oślepiający blask. Szaweł spadł z konia i stracił wzrok.

Trzeba jednak pamiętać, że nawrócenie wówczas dopiero się rozpoczęło. Sfinalizowane zostało już w Damaszku. Czytamy o tym w Dziejach Apostolskich. „W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. »Ananiaszu!« – przemówił do niego Pan w widzeniu. A on odrzekł: »Jestem, Panie!«. A Pan do niego: »Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli«. I ujrzał w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał. »Panie – odpowiedział Ananiasz – słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia«. »Idź – odpowiedział mu Pan – bo wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia«. Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: »Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym«. Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony”.

Widzimy właśnie, jak Ananiasz przywraca wzrok Szawłowi. Z prawej strony znajdują się chrześcijanie z Damaszku, trzymający naczynie z wodą i świecę. Za chwilę bowiem Szaweł przyjmie chrzest i stanie się Pawłem. Prawa strona obrazu ukazuje więc symbolicznie przyszłość, natomiast lewa – przeszłość Pawła. Pietro da Cortona namalował tam członków jego świty i konia, na którym jechał do Damaszku.

Leszek Śliwa