Widzimy go, jak stojąc tuż za dzieckiem, palcem wskazuje w górę, na niebo, gdzie znajduje się Trójca Święta, przedstawiona wśród chmur w złocistym blasku. Dziecko, podążając za sugestią anioła, składa ręce do modlitwy i podnosi oczy w górę. Jednocześnie czujny anioł zasłania dziecko potężną tarczą przed zakusami diabła. Uzbrojony w widły zły duch próbuje znaleźć gdzieś jakąś szczelinę w tej ochronie, by dotrzeć do dziecka i zacząć je namawiać do grzechu. Na razie, dzięki aniołowi, dziecko nawet nie dostrzegło diabła.

Obraz znajduje się w zbiorach wilanowskich, ponieważ kupił go do swej kolekcji Stanisław Kostka Potocki (1755–1821), wybitny polski polityk, literat i znawca dzieł sztuki, od 1799 roku właściciel pałacu w Wilanowie. Przez dłuższy czas uważano, że nie jest to oryginalne dzieło Domenichina, słynnego włoskiego malarza, tylko XVIII-wieczna kopia sygnowanego przez artystę oryginału, który obecnie znajduje się w Museo Nazionale Capodimonte w Neapolu. Krystyna Gutowska-Dudek z wilanowskiego muzeum przekonywająco dowodzi jednak, że obraz z polskiej kolekcji również jest dziełem mistrza, aczkolwiek prawdopodobnie dokończonym przez jego współpracowników lub uczniów. Dzieło przechowywane w Neapolu zostało już około 1708 roku obcięte u góry, w partii nieba. Tymczasem obraz wilanowski, jak podczas jego konserwacji odkryli polscy specjaliści, odsłaniając postacie Trójcy Świętej, jest kompletny. Nie mógł więc powstać w XVIII wieku jako kopia dzieła z Neapolu, bo wówczas również byłby niekompletny.

Leszek Śliwa