Agata Puścikowska: Jak to możliwe: przejść przez wielki dramat, wielką żałobę, a nadal się uśmiechać, działać, zachowywać pogodę ducha?

Alicja Klenczon: Jak widać, da się. Może po prostu twarda jestem, silna, zawzięta, podobnie zresztą jak mój tata i kresowa babcia Stefania. Nie boję się życia, choć faktycznie mocno mnie doświadczyło. Może pewne cechy przejęłam w genach? Wspomniana babcia Stefania, arystokratka, twarda kobieta, musiała na przykład uciekać z ogarniętej rewolucją Rosji. A żeby jej nie rozpoznali, przebrała się za chłopkę i niszczyła swoje dłonie, trąc je kamieniami z Dniestru…