Katarzyna Oberda

nadesłane 29.04.2007

publikacja 05.07.2007 10:26

Szczęść Boże. Interesuję się poezją od 2 klasy szkoły podstawowej i od tego czasu piszę wiersze, ponieważ to daje mi satysfakcję, pozwala na wyładowanie emocji. Sądzę, że to lepsze niż łzy nawet jeśli ktoś bardzo nas zranił.

Spokój
Spokoju, mój
Jakże radośnie jest się Tobą cieszyć
Nie myśleć o Tym co będzie
Żyć chwilą

Ty, który zamieniasz mój świat...
W krainę harmonii
Co pozwalasz uwierzyć
Jesteś tym co pomaga by iść dalej
Nie zapominać co ma wartość...

Spokoju we wschodzie i zachodzie
W tchnieniu,westchnieniu i wspomnieniach
Napełniasz siłą by się podnieść...

Dajesz nadzieję gdy serce żal by rozdarł
Wlewasz optymizm jak promienie Słońca
Jak malarz zmieniasz me życie swoimi barwami
Pomagasz zrozumieć siebie...

Spokoju, mój
W Tobie dziś nie ma granicy
Dałeś mi pewność
Spełniły się marzenia...

Ty, który wzbogacasz moje serce
Wzmacniasz bo droga jeszcze daleka
Pozostań i czasem mi przypomnij
Że łez nie warto było lać.