• Józef Ignacy Kraszewski, Stara baśń, tom II, rozdz. 8.

• Anonim, Bogurodzica.

• Jan Kochanowski, Kto mi dał skrzydła, kto mię odział pióry… [w:] tegoż, Pieśni, ks. I, nr 10.

• Mikołaj Sęp Szarzyński, Pieśń IV: O cnocie szlacheckiej [w:] tegoż, Rytmy abo wiersze polskie.

• Piotr Skarga, Kazania sejmowe, [tu:] Kazanie wtóre: O miłości ku ojczyźnie i o pierwszej chorobie Rzeczypospolitej, która jest z nieżyczliwości ku ojczyźnie [fragment od słów: „Dwoje przedniejsze rozkazania, umierając Pan Jezus…”; do słów: „…zatonie, i z nim my sami poginiemy”].

• Jan Chryzostom Pasek, Pamiętniki, [fragment: Rok Pański 1683; od słów: „Tak i wiedeńska forteca…”; do słów: „nie zapomniawszy jeszcze łaźni, którą im anno 1673 sprawił pod Chocimiem nad Dniestrem”].

• Wespazjan Kochowski, Psalmodia polska, [tu:] Psalm XXVI: Pienie wdzięczności za zwycięstwo wiedeńskie.

• Szymon Starowolski, Lament utrapionej Korony Polskiej [od początku aż po fragment poetycki włącznie].

• Anonim, Odważny Polak na marsowym polu [pieśń konfederatów barskich].

• Ignacy Krasicki, Święta miłości kochanej ojczyzny.

• Franciszek Karpiński, Żale Sarmaty nad grobem Zygmunta Augusta, ostatniego polskiego króla z domu Jagiełłów.

• Józef Wybicki, Pieśń Legionów Polskich we Włoszech.

• Cyprian Godebski, Wiersz do Legiów polskich (1805).

• Aleksander Fredro, Trzy po trzy [od początku utworu do słów: „Jeden z nich tylko wrócił do Francji – i na własnej grzędzie pędził w niedostatku dnie starości i cierpienia. Napoleona już nie było”].

• Alojzy Feliński, Boże, coś Polskę.

• Adam Mickiewicz, Do matki Polki.

• Karol Boromeusz Hoffman, Wielki Tydzień Polaków, czyli opis pamiętnych wypadków w Warszawie od dnia 29 listopada do 5 grudnia 1830 r., Warszawa 1830, tu: fragment o nocy belwederskiej, s. 23–32 (wyd. Warszawa 1915), [fragment od słów: „Dzień ten był 29 Listopada 1830 roku…”; do słów: „Dnia 30 Listopada, około godziny 8-ej rano powitaliśmy jutrzenkę oswobodzenia Polski”].

• Adam Mickiewicz, Dziady cz. III, scena I [opowiadanie Sobolewskiego; fragment od słów: „Czy nie ma nowin z miasta…”; do słów: „Nie tak świętą, ni wielką, lecz równie niewinną”].

• Adam Mickiewicz, Księgi pielgrzymstwa polskiego, wstęp, rozdz. I–III, VI.

• Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz, ks. XII [koncert Jankiela; fragment od słów: „Było cymbalistów wielu…”; do słów: „On, czapkę zdjąwszy, wodza rękę ucałował” (wersy: 642–761)].

• Juliusz Słowacki, Grób Aga- memnona.

• Zygmunt Krasiński, Psalm miłości [wersy: 1–179; 378–431] [w:] tegoż, Psalmy przyszłości.

• Cyprian Kamil Norwid, Moja piosnka II.

• Eliza Orzeszkowa, Nad Niemnem, tom II, rozdz. IV [mogiła powstańców styczniowych; fragment od słów: „– Proszę stanąć i naokoło spojrzeć – głosem cichszym niż zwykle rzekł Jan”; do słów: „… wiecznego pod ziemią gorzenia i wyrzucania na świat niewidzialnych iskier?”].

• Adam Asnyk, Póki w narodzie myśl swobody żyje.

• Henryk Sienkiewicz, Potop, ks. II, rozdz. 14 [obrona Jasnej Góry].

• Maria Konopnicka, Pieśń o domu.

• Roman Dmowski, Myśli nowoczesnego Polaka [Wstęp].

• Stanisław Wyspiański, Wyzwolenie [modlitwa Konrada, akt II; fragment od wersu 1348: „Pamiętam, niegdyś wchodziłem…”; do wersu 1509: „…błogosław czyn i rzeszę!”].

• Józef Piłsudski, O wartości żołnierza Legionów, Lwów, 5 sierpnia 1923.

• Leopold Staff, Polsko, nie jesteś ty już niewolnicą!

• Eugeniusz Małaczewski, Koń na wzgórzu, rozdz. IV.

• Jan Lechoń, Piłsudski.

• Stefan Żeromski, Przedwiośnie [fragment o „szklanych domach”; od słów: „Dlatego do Polski – mówił – że tam się zaczęła nowa cywilizacja”; do końca tego podrozdziału].

• Kazimierz Wierzyński, Zstąp, Duchu Mocy.

• Aleksander Kamiński, Kamienie na szaniec, rozdz.: Pod Arsenałem.

• Krzysztof Kamil Baczyński, Mazowsze.

• Czesław Miłosz, W War- szawie.

• Jan Paweł II, Homilia w czasie Mszy św. na placu Zwycięstwa (Warszawa, 2 czerwca 1979).

• Anonim, Postulat 22 [pieśń strajkowa z sierpnia 1980].

• Andrzej Kijowski, Co się zmieniło w świadomości polskiego intelektualisty po 13 grudnia 1981 roku? [fragment od słów: „Czuliśmy to latem 1980 roku, że dzieje się coś, czego dotychczas nie było…”; do słów: „…i kochał ten charakter w innych i w sobie samym” [w:] tegoż, Rachunek naszych słabości.

• Zbigniew Herbert, Raport z oblężonego miasta [wiersz z tomu pod tym samym tytułem].

• Jarosław Marek Rymkiewicz, Rozmowy polskie latem 1983 roku [rozmowa z panią Żabką; fragment od słów: „Pani jest ze wschodu, pani Żabko…”; do słów: „To Mickiewicz ją obraził”].

• Wojciech Wencel, Epigonia [wiersz z tomu pod tym samym tytułem]. •