"W czasie inauguracji przedsięwzięcia zaprezentowany został najnowszy projekt Instytutu Adama Mickiewicza – audiobook z wierszami Czesława Miłosza w róznych wersjach językowych. Jeszcze przez cały następny tydzień warszawiacy i goście przebywający stolicy będą mogli przeczytać w metrze wiersze prezentowane na infoscreenach i w wagonikach."

W warszawskim metrze bardziej by się przydało promowanie prozy niź poezji. Tym bardziej tak trudnej, zbyt hermetycznej dla nieprzygotowanej choć wykształconej młodzi z tak wielkiego miasta jakim jest stolica nadwiślańskiego eurolandu, jak poezja Czesława Miłosza. Lepiej byłoby zatem zacząć na przykład od Zniewolonego umysłu. Bardzo na czasie.

Już wyobrażam sobie to zadziwienie, te otwarte japy, że tyle jest po.dobieństw - nie tak samo, ale wg tej samej zasady - do tego co jest! Szkoda, że inicjatorom zabrakło wyobraźni. I rozeznania po.trzeb. :(

Jednak nic straconego. Nie ma przecież żadnego powodu by ograniczać się do tego jednego tygodnia. Akcję jak najbardziej trzeba kontynuować! A by dawka prawdy nie była za duża (no i z praktycznego względu, by pasażer się zasłuchawszy lub z szoku nie przejechał przystanku), można tenże Zniewolony umysł promować w odcinkach.

Pasażerom metr Londynu, Paryża, Madrytu, Kijowa,  Pekinu i Tokio też pewnie zapoznanie się z tym dziełem naszego wielkiego noblisty też pewnie by nie zaszkodziło. Choć tu trzeba by być ostrożnym, mogli by tę akcję niewłaściwie zrozumieć, jako rodzaj pouczania przez polską prezydencję. A tego jak wiadomo nikt nie lubi.

Oczywiście jest niebezpieczeństwo, że zniewolone umysły mogą nie pojąć, że są zniewolone, jednak spróbować warto. Tak uważam.