Dzięki brawurowej akcji pieniądze dolnośląskiej „Solidarności” pochodzące ze składek związkowych nie zostały zarekwirowane i w czasie stanu wojennego posłużyły finansowaniu związkowego podziemia. Film Waldemara Krzystka przedstawia historię tej akcji w konwencji sensacyjnego dramatu. Prócz wątków sensacyjnych Krzystkowi udało się przynajmniej w części uchwycić barwny obraz owego solidarnościowego karnawału, jakim był czas wielkiego wolnościowego zrywu.

„80 milionów” nie jest dokumentem, chociaż samą akcję „uwolnienia” pieniędzy z banku reżyser przedstawił zgodnie z faktami. Większość występujących tu postaci pierwszego planu to autentyczni działacze wrocławskiej „Solidarności”. Łatwo ich zidentyfikować, bo w filmie noszą własne imiona. Prócz wątków wziętych prosto z życia w filmie znajdziemy także postaci i wątki fikcyjne, które pozwalają widzowi, szczególnie młodszemu, lepiej wczuć się w atmosferę tego okresu.