Uroczysty wjazd do Rzymu świętych Cyryla i Metodego, który możemy podziwiać na tym wczesnośredniowiecznym fresku, łączył się z ważnym wydarzeniem w misyjnej działalności apostołów Słowian. Uzyskali oni bowiem wówczas papieską akceptację dla ewangelizacji w języku słowiańskim.

Bizantyńscy duchowni, Grecy z Salonik: Metody i Konstantyn, który po wstąpieniu do klasztoru przybrał imię Cyryl, od roku 862 nawracali pogan na Morawach. W 867 papież zaprosił ich do Rzymu, by rozstrzygnąć spór między nimi a biskupami niemieckimi, którzy uważali Morawy za swój teren misyjny.

Uroczysty wjazd braci odbył się w roku 868. Apostołów Słowian widzimy stojących z lewej strony kompozycji. Wyróżniają ich złociste aureole wokół głów. Metodego rozpoznajemy także po biskupim paliuszu – białej taśmie założonej na ramiona. Nie oni są jednak głównymi bohaterami uroczystości. Bracia przywieźli ze sobą odnalezione na Krymie ciało św. Klemensa, papieża w latach 88–97, jednego z ojców Kościoła, który zmarł na wygnaniu. Szczątki zmarłego niesione są w środku fresku, a Klemens ma uniesioną głowę, jakby wciąż znajdował się wśród żywych. Ciało świętego jest okadzane przez kapłanów.

Na malowidle widzimy jeszcze jednego świętego z głową otoczoną aureolą. To siedzący na tronie z prawej strony papież Mikołaj I. Autor fresku popełnił tutaj błąd. Św. Mikołaj I Wielki, który zaprosił Cyryla i Metodego do Rzymu, zmarł 13 listopada 867 r. Braci przyjmował więc jego następca, Hadrian II. Na kolanach papieża leży otwarta księga z zapisanymi w skróconej formie słowami: per omnia saecula saeculorum pax domini sit semper vobiscum (przez wszystkie wieki wieków pokój pański niech zawsze będzie z wami). Nawiązuje to do osoby św. Klemensa, zwanego apostołem pokoju.