Cudowne słowo – hilasterion – prawda? Przeczytajcie półgłosem, posłuchajcie harmonii tych dźwięków: hilasterion. Jakaż w tym słowie muzyka, jakie piękno, jaka siła.

• • •

Synostwo Boże Jezusa Chrystusa jest centralnym tytułem chrystologicznym i istotą treści chrystologii. Tytuł „Syn” okazuje się określeniem adekwatnym i wystarczającym do wyrażenia treści innych tytułów (Chrystus, Pan); „Syn” pozostałe tytuły zawiera i pomaga rozumieć. Słowo „Syn”, klucz do pojmowania całego chrześcijaństwa, zawiera w sobie głębię, pełnię, prostotę, które – w definitywnej formie – znajdujemy u Mateusza w Piotrowym wyznaniu wiary: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego” (Mt 16,16).

Według zgodnego świadectwa Nowego Testamentu centrum życia i osoby Jezusa stanowi Jego więź z Ojcem. To samo serce Ewangelii.

Istotą życia Jezusa jest nieprzerwany kontakt z Ojcem – najgłębsza modlitwa: po trudach dnia, powiadają Ewangeliści, szedł On zawsze „na górę”, aby modlić się samotnie (np. Mk 1,35; 6,46; 14,35-39; Łk 6,12-17; 9,28-36). A chrystologia jest niczym innym jak interpretacją Jego modlitwy. Wynika z niej, że całe Jego istnienie, osoba i misja ukryte są w tej – synowskiej – więzi i z niej się wywodzą. Że Jezus w całej swej egzystencji i we wszystkich jej poszczególnych wymiarach „jest »Synem«, jest »Ty«, które w najgłębszym wnętrzu swego jestestwa otrzymuje siebie od Drugiego i swoje życie przeżywa jako otrzymane” (Benedykt XVI). Jezus modli się do Ojca – i z tej więzi jest On cały: Jego życie, Jego miłość, Jego tajemnica niezgłębiona...