Jezuici przybyli do Ameryki Południowej później niż członkowie innych zakonów misyjnych. Ale to oni, bazując na doświadczeniach poprzedników, zrozumieli, że tylko działając poza strukturami istniejącej tam dotychczasowej administracji, a czasem nawet wbrew niej, mogą osiągnąć zamierzone cele.

Podbój i ewangelizacja

Członkowie Towarzystwa Jezusowego działali wśród różnych plemion indiańskich na terenie Amazonii czy dzisiejszej Boliwii. Jednak najpełniej ideę stworzenia organizmu, dzięki któremu ewangelizacja żyjących tu w rozproszeniu indiańskich plemion nabrała prawdziwego rozmachu, wcielili na terytorium dzisiejszego Paragwaju. O ile angielscy kolonizatorzy z czasem doszli do wniosku, że „dobry Indianin to martwy Indianin”, Hiszpanie prezentowali w sprawie podboju Ameryki zupełnie inne podejście. Warunkiem legitymizacji działań Hiszpanii i Portugalii na zachodniej półkuli była chrystianizacja mieszkających tam ludów. W praktyce wyglądało to różnie, a konkwistadorzy, będący często zbieraniną najgorszych, nastawionych na zysk osobników, zgotowali Indianom piekło na ziemi.