Szymon Babuchowski: Trudno się tworzy wiersze do obrazów?


Ernest Bryll: – Wszyscy myślą, że „Golgotę Jasnogórską” napisałem do obrazów Jerzego Dudy-Gracza, bo jest taka legenda. To niezupełnie było tak. Myśmy się znali z Dudą-Graczem, ale nie była to jakaś głęboka znajomość. Aż nas zagnało do szpitala do prof. Bochenka w Katowicach-Ochojcu, gdzie mieliśmy obaj operację serca. I Jurek mówi do mnie: „Wiesz co, robię takie wotum do Częstochowy, żeby podziękować za uratowanie życia. To jest »Golgota«. Czy ty byś nie dopisał do tego strony poetyckiej?”. Ale od razu też zaznaczył: nie chodzi o to, żeby to było opisywanie obrazów. Wystarczy, że widzenie rzeczywistości będzie podobne.


Co Cię przekonało do podjęcia wyzwania? 


– Ja też miałem za co dziękować po tych bajpasach. Sięgnąłem do paru wcześniej napisanych wierszy i zacząłem je przypasowywać do tych stacji, których szkice widziałem i które mnie mocno poruszyły. Doceniłem wielką rzetelność wykonania, co bardzo cenię u plastyków. To nie były jakieś namazane plamy, tylko naprawdę porządnie wykonana robota, na której wspierała się wizja artystyczna, bardzo dla mnie ciekawa. Więc wyciągnąłem to, co miałem w szufladzie, i zacząłem pisać dalej, niejako do atmosfery tych obrazów.