Nazwa tej modlitwy pochodzi od róży – kwiatu symbolicznie wiązanego z Maryją. Ukwiecony ogród pełen róż, na którym widzimy Jezusa z Matką, jest więc malarskim przedstawieniem modlitwy różańcowej.

Na obrazie widzimy nie łąkę w lesie, lecz zamknięty ogród. To nawiązanie do Pieśni nad Pieśniami: „Ogrodem zamkniętym jesteś siostro ma, oblubienico, ogrodem zamkniętym, źródłem zapieczętowanym” (4,12). Na lewo od Maryi widzimy właśnie zabudowane, zamknięte źródło, oznaczające Jej dziewictwo. Odwołanie się do Pisma Świętego sugeruje niewielka książka trzymana przez anioły.

Oprócz kwiatów i źródła w ogrodzie, aniołów przypominających kolorowe ptaki, jest jeszcze jedna postać kobieca. To Katarzyna Aleksandryjska, święta bardzo popularna w średniowieczu.

Według tradycji była to piękna królewna (stąd korona na jej głowie), która żyła w IV wieku i zginęła śmiercią męczeńską za wiarę w Jezusa. Pod sylwetką św. Katarzyny można dostrzec koło – jej atrybut, przypominający, że łamano ją kołem.

Dlaczego św. Katarzyna Aleksandryjska została namalowana na obrazie pokazującym w sposób symboliczny Różaniec? Autor dzieła nawiązuje do wizji świętej. Objawił się jej Jezus jako dziecko na kolanach Maryi i wręczył pierścień na znak zaręczyn. Obraz można więc odczytać jako ilustrację tej wizji.

Katarzyna w palcach lewej ręki trzyma pierścień, a w prawą anioł wkłada jej palmę symbolizującą męczeństwo. Na obrazie znajdują się także dwa pawie. W starożytności i średniowieczu uważano, że mięso pawia po jego śmierci nigdy się nie psuje, dlatego ptak ten stał się symbolem nieśmiertelności i życia wiecznego.