Noc poślubna

Leszek Śliwa

GN 46/2013 |

publikacja 14.11.2013 00:15

Świętą Cecylię znamy jako patronkę muzyki kościelnej. Przypominają nam o tym organy widoczne z prawej strony kompozycji. Obraz nie przedstawia jednak muzycznych zamiłowań Cecylii, lecz... jej noc poślubną.

Orazio Gentileschi „Święci Cecylia, Walerian i Tyburcjusz” olej na płótnie, ok. 1620 Pinakoteka Brera, Mediolan Orazio Gentileschi „Święci Cecylia, Walerian i Tyburcjusz” olej na płótnie, ok. 1620 Pinakoteka Brera, Mediolan

Orazio Gentileschi oparł się na żywocie świętej opisanym w „Złotej legendzie”, dziele żyjącego w XIII wieku włoskiego zakonnika Jakuba de Voragine. Urodzona około 200 roku w Rzymie Cecylia była chrześcijanką, która złożyła ślub czystości. Mimo że zmuszono ją do małżeństwa z poganinem, nie tylko nie złamała ślubu, lecz jeszcze nawróciła poślubionego jej Waleriana. Widzimy właśnie scenę, w której wyjaśnia ona swemu małżonkowi sens ślubu czystości. Za plecami Cecylii, na pulpicie organów, leży wieniec z róż, symbolizujący właśnie czystość. Rozmowa nie jest łatwa, ponieważ Walerian podejrzewa Cecylię o niewierność. Obawia się, że żona oszukuje go, mówiąc o ślubie czystości, a w rzeczywistości romansuje z jego bratem Tyburcjuszem. Ten zaś pojawia się na obrazie z lewej strony, zaglądając do pomieszczenia, w którym rozmawiają Cecylia i Walerian. Na poparcie słów Cecylii pojawia się anioł strzegący jej czystości, który przekonuje Waleriana. Anioł podaje Walerianowi taki sam wieniec, jaki ma już Cecylia. W drugiej ręce trzyma palmę symbolizującą męczeństwo. Przyjęcie wieńca będzie bowiem oznaczało dla Waleriana śmierć męczeńską. Widzimy, że Tyburcjusz przygląda się aniołowi z równie wielkim zainteresowaniem jak Walerian. W rezultacie tej sceny na chrześcijaństwo nawrócili się obaj bracia. W roku 230 lub 231 obaj zostali wraz z Cecylią zgładzeni przez pogan.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.