Dlatego 40 dni po urodzeniu należało syna zanieść do świątyni w Jerozolimie i ofiarować go Bogu, czyli złożyć w ręce kapłana, a następnie „wykupić” za symboliczną opłatą. Taką „opłatą” zwyczajowo była para synogarlic lub gołębi. Dlatego ubrana w białą suknię służąca, którą widzimy na pierwszym planie, niesie koszyczek z ptakami.

Jak czytamy w Ewangelii według św. Łukasza, kiedy Święta Rodzina weszła do świątyni, podszedł do niej Symeon, starzec, któremu „Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego” (Łk 2,26). Natchniony przez Ducha przyszedł do świątyni. Luis de Morales namalował chwilę, gdy Symeon bierze Jezusa w objęcia, by rozpoznać w Nim Mesjasza i mówi: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela” (Łk 2,29-32). Matka Boża, stojąca obok z dłońmi złożonymi do modlitwy, patrzy na Syna z miłością. Spoza niej z zaciekawieniem zerka
św. Józef.

Symeon wypowiada swoje proroctwo, trzymając Jezusa nad ołtarzem. Jest to więc symboliczna zapowiedź Eucharystii.

Przechodzące przed ołtarzem kobiety trzymają zapalone świece. To z kolei przypomina nam, że ofiarowanie wiązało się z oczyszczeniem Maryi, czego symbolem była właśnie świeca. Dlatego Ofiarowanie Pańskie tradycyjnie zwane jest świętem Matki Bożej Gromnicznej.

Luis de Morales zazwyczaj podejmował w swej twórczości tematy religijne. Zapewniło mu to w renesansowej Hiszpanii przydomek el Divino (Boski), co oznaczało też uznanie dla mistrzostwa jego pędzla.