W pierwszych wiekach chrześcijaństwa Jezusa przedstawiano w sztuce najczęściej właśnie jako Dobrego Pasterza. Dlaczego ten motyw trafiał tak mocno do wyobraźni starożytnych? Znali oni doskonale mit o greckim herosie Orfeuszu, który zszedł do Hadesu – krainy zmarłych – i powrócił z niego żywy. Orfeusz miał otaczać się zwierzętami, które obłaskawiał grą na lirze. Skojarzenie z Orfeuszem nawiązuje więc do Zmartwychwstania.

Orfeusz zszedł do Hadesu, by wyprowadzić stamtąd tylko swą ukochaną – Eurydykę. Natomiast Jezus schodzi po każdego z nas, a owce symbolizują dusze zmarłych wyprowadzone z Otchłani. Autor obrazu, którego reprodukcję zamieszczamy, odbył kilka podróży do Ziemi Świętej, obserwując krajobraz i ludzkie twarze. Przyglądał się także zachowaniom pasterzy owiec i – jak później twierdził – widział taką scenę, jaką namalował.

Jacques Tissot (znany bardziej pod angielskim imieniem James) nawrócił się, będąc już człowiekiem dorosłym. Postanowił wówczas złożyć hołd Jezusowi, malując wszystkie znane z Biblii sceny z Jego życia. Właśnie po to, żeby jak najlepiej przygotować się do tego przedsięwzięcia, jeździł do Ziemi Świętej. Malowanie zajęło artyście 8 lat. Powstał niezwykły cykl 365 dzieł pod wspólnym tytułem „Życie naszego Pana Jezusa Chrystusa”. Jednym z namalowanych wówczas obrazów był „Dobry Pasterz”. Cykl odniósł w końcu XIX wieku wielki sukces we wszystkich krajach, w których był wystawiany. Jeszcze za życia artysty kupiło go za 60 tys. dolarów Brooklyn Museum.