Obok Matki Bożej siedzą apostołowie. Cienkie linie światła łączą Ducha ze wszystkimi zgromadzonymi osobami, a na głowie każdej z nich widać niewielki płomień ognia. To ilustracja Zesłania Ducha Świętego.


Obserwatorzy dzieła często zwracają uwagę na to, że twarze apostołów wydają się dość… pospolite i trudno dopatrzeć się w nich uduchowienia. Tak jakby artysta chciał nas przekonać, że dopiero za sprawą Ducha Świętego staną się płomiennymi kaznodziejami. 


Znaczenie Zesłania Ducha Świętego podkreśla też miejsce, w którym się ono odbywa. Multscher namalował tę scenę we wnętrzu gotyckiej kaplicy. Budynek sakralny symbolizuje tu Kościół rozumiany jako wspólnota ludzi wierzących. Oni – apostołowie wraz z Maryją – byli pierwszymi członkami tej wspólnoty i za sprawą Ducha Świętego przystąpili do jej rozbudowy. 


Dzieło jest jedną z ośmiu zachowanych części poliptyku zwanego ołtarzem z Wurzach. Artysta na dwóch z tych części zamieścił inskrypcje, dzięki którym wiemy, że był mieszczaninem z Ulm i malował ołtarz w roku 1437. Jego imię i nazwisko widać u góry obrazu, na archiwolcie po obu stronach białej gołębicy.