Otwarty 23 kwietnia Pawilon Józefa Czapskiego stanowi część muzeum imienia jego dziadka, Emeryka Hutten-Czapskiego, i jest oddziałem Muzeum Narodowego w Krakowie. Skromniutki pokój – pracownia artysty pokazuje, że nie trzeba wiele mieć, żeby tak twórczo żyć. Paradoksalnie mieści się on we wzniesionym za prawie 19 mln zł z tzw. funduszy norweskich, ale i krajowych, budynku.

Dwa talenty

Drzwi, przetransportowane do Krakowa z Instytutu Literackiego Maisons-Laffitte pod Paryżem, od 1947 r. otwierał Józef Czapski. Przez nie w 1993 r. wynieśli jego ciało na miejscowy cmentarz. – W mieszkaniu Czapskiego przeprowadzano renowację i dostaliśmy autentyczne drzwi oraz okna z roletami i siatkami – mówi inż. Danuta Fredowicz, autorka projektu architektonicznego. – Pokój o powierzchni trzy na pięć metrów jest idealnym odwzorowaniem tego, w którym mieszkał. Wszystko jest takie samo, nawet układ klepek podłogowych, przykurzona biel ścian i wytarte miejsce nad tapczanem. Czapski miał 2 metry wzrostu, dlatego nocami ocierał głową ściany. Zdarzało się to także wtedy, gdy półleżąc, pisał swoje dzienniki. Nad łóżkiem wisi obrazek Matki Boskiej Ostrobramskiej.