Już dawno literacki Nobel nie wywołał tylu skrajnie różnych emocji – od entuzjazmu po zdegustowanie. Być może stało się tak dlatego, że – w przeciwieństwie do laurów przyznawanych w poprzednich latach – wreszcie tę nagrodę ma otrzymać ktoś, kogo kojarzą prawie wszyscy. Ale i sam laureat jest postacią na tyle niejednoznaczną, że swoją osobą stwarza pole do licznych dyskusji. 75-letni Bob Dylan – amerykański piosenkarz, autor tekstów, poeta, pisarz i kompozytor – to człowiek o stu twarzach i nie do końca wiadomo, która z nich jest prawdziwa.

Nowe formy ekspresji?

Przyjrzyjmy się jednak najpierw werdyktowi Akademii Szwedzkiej. W uzasadnieniu czytamy, że nagroda została przyznana za „tworzenie nowych form poetyckiej ekspresji w ramach wielkiej tradycji amerykańskiej pieśni”. Dyskusyjne jest w tym sformułowaniu słowo „nowych”, bo przecież wartość tego, co robi Dylan, nie polega na jakiejś specjalnej odkrywczości formalnej. Są to raczej po prostu dobrze napisane piosenki z poetyckim tekstem.