Jezus mówi: „Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego” (Mk 10,25). Bożek sławy często żąda swojej ceny. Dla budowania własnego pomnika człowiek jest w stanie poświęcić Boga, rodzinę, przyjaciół, ideały. Reyes Monforte w powieści „Rosyjska namiętność” ukazuje to, w sposób wnikliwy, pełen emocji, na przykładzie historii Siergieja Prokofiewa, wybitnego kompozytora XX wieku, oraz jego żony Liny.

Muzyka Prokofiewa była uznawana na całym świecie za wybitną i rewolucyjną jak na tamte czasy. Jednak ten genialny umysł posiadał także drugą, szaleńczą naturę, pełną gniewu, frustracji oraz pożądania zawsze pierwszego miejsca. Jedna z gazet napisała nawet o muzyku: „Prokofiew ma duszę tylko wtedy, gdy gra. Przez resztę czasu jego dusza jest z kamienia”. Jedyną osobą, która umiała okiełznać emocje kompozytora, była żona, znająca go na wylot.

Ta książka to nie tylko opowieść o miłości i muzyce. Autorka świetnie ukazuje obyczaje panujące w tamtym czasie, nie pomija postaci takich jak Coco Chanel, Pablo Picasso czy Ernest Hemingway, z którymi Prokofiewowie spotykają się podczas pobytu w Paryżu. Sielanka życia małżeńskiego kończy się wraz z wyjazdem do Związku Radzieckiego. Monforte opisuje koszmarne praktyki Stalina i jego towarzyszy, piekło oskarżeń, procesów, więzień i gułagów. Ukazuje terror, który panował w kraju, gdzie ludzie mogli w jednej chwili stać się wrogami ludu. Oskarżenia o szpiegostwo, próbę zamachu były na porządku dziennym. Tę praktykę świetnie oddaje wypowiedź śledczego: „Moja praca polega na doprowadzeniu do tego, żeby się pani przyznała. Nie interesuje mnie, czy pani to naprawdę zrobiła, czy nie. Ja muszę tego dokonać, żeby moje życie zawodowe podążało ścieżką gratulacji od przełożonych i możliwości awansowania”.

Pomimo ogromnych sukcesów muzyki Siergieja Prokofiewa, to jego żona okazuje się pozytywną bohaterką powieści. To kobieta wierząca w ideały, wierna w swojej miłości, pełna życiowej mądrości i heroizmu.

Rafał Cempel