Piekło samotności

Hanna Karolak

publikacja 23.10.2017 06:00

Próbując bronić swoich tajemnic, próbując kreować swój wizerunek daleki od prawdy, odgradzamy się od świata pancerzem. Tyle że w tym pancerzu sami się dusimy.

Sprowokowana przez młodą aktorkę, Selma Lagerlof dokonuje spowiedzi ze swego życia. Andrzej Karolak /Foto Gość Sprowokowana przez młodą aktorkę, Selma Lagerlof dokonuje spowiedzi ze swego życia.

Ostatnia premiera w Teatrze Narodowym, „Twórcy obrazów” Pera Olova Enquista, fascynuje widzów kreacją Anny Seniuk w roli nagrodzonej Noblem pisarki Selmy Lagerlof. Owa celebrytka otwarła się, ujawniając swoje mroczne tajemnice, gdy jej pisarstwem zainteresowała się młoda, niepokorna aktorka Tora Teje, grana przez Martę Wągrocką.

Otóż ten dialog ujawnia to, co stanowiło zdaniem reżysera, Artura Urbańskiego, istotę owego tekstu. Jak mówi: „Próbujemy dokopać się do uczuć, które powodują bohaterami, które powodują nami”. Jest więc ten tekst swoistą psychodramą. Próbując kreować swój wizerunek daleki od prawdy, odgradzamy się od świata pancerzem. Tyle że w tym pancerzu sami się dusimy. Wydaje nam się, że tylko w ten sposób, udając kogoś, kim nie jesteśmy, zdołamy w tym świecie przetrwać. Nic bardziej mylnego.

Tylko w otwarciu się przed sobą, a de facto przed drugim człowiekiem odnajdziemy wyzwolenie. Uznana pisarka spowiada się przed nami. W ten sposób zrzuca z siebie balast, który w większym czy mniejszym stopniu nosi każdy z nas. A więc ten nieustający dialog sceniczny to droga do edukacji, do współistnienia. Wchodzenie w relacje międzyludzkie, choćby tak natrętnie jak Tora, to stwarzanie szansy, by zobaczyć w tym obcym na pozór człowieku kogoś, kto cierpi, kto zamyka się przed światem, kto czeka.