Praga – nie czeska, tylko ta warszawska. Gdy- by spytać kogoś z zewnątrz o pierwsze skojarzenia z tą dzielnicą, najczęściej usłyszymy o odrapanych kamienicach, zaniedbanych podwórkach. I o zaułkach, w które lepiej nie zapuszczać się samemu po zmroku. Stereotyp? Zapewne, ale nie bez umocowania w faktach. – Można tu spotkać bardzo życzliwych ludzi, którzy zawsze chętnie spytają, czy masz jakiś problem – żartuje Łukasz. Wie, co mówi, mieszka tu od dziecka. – Widzę, że ludzie się boją, kiedy mówię, skąd jestem – dodaje Weronika. Na szczęście oboje poznali też jasną stronę Pragi.