W roku 249 cesarz Decjusz wydał edykt nakazujący wszystkim obywatelom imperium złożenie ofiar pogańskim bogom. Odmawiających udziału w tych obrządkach chrześcijan skazywano na śmierć. Taki też wyrok wydano na Agatę, pochodzącą z Katanii piękną córkę zamożnego Rzymianina. Kilka lat wcześniej naraziła się ona namiestnikowi Sycylii, Kwincjanowi, odrzucając jego zaloty. Przyjmując chrześcijaństwo, postanowiła żyć w czystości. Namiestnik zemścił się okrutnie. Z jego rozkazu przed egzekucją Agacie odcięto piersi. Po tej strasznej torturze wtrącono ją do więzienia, by następnego dnia spalić ją na stosie.

Obraz pokazuje scenę, do jakiej doszło podczas ostatniej nocy Agaty w więzieniu. W sposób cudowny w jej celi pojawił się św. Piotr w towarzystwie anioła trzymającego świecę. „Córko! – rzekł apostoł – przyszedłem cię uleczyć”. Agata była przekonana, że to lekarz ziemski, więc rzekła: „Ciało moje już żadnych lekarstw nie potrzebuje. Mam lekarza Pana Jezusa, który, jeśli zechce, jednym słowem zdoła mnie uleczyć”. Wtedy św. Piotr odpowiedział: „Ten ci jest, który mnie posłał, bom ja apostoł i poseł Jego. A teraz zobacz, że cię już uleczył”. Po tych słowach zniknął, a ciało Agaty stało się jeszcze piękniejsze niż przed męką.

Artysta namalował chwilę, w której Agata została uleczona. Rozpoznajemy to po geście Piotra, wyciągającego rękę w stronę uwięzionej. Jej prawa ręka jest przykuta kajdanami, ale lewą próbuje skromnie się zasłonić. Anioł oświetla scenę i z ufnością wpatruje się w twarz apostoła.

Leszek Śliwa