Beatlesi są zdumieni słysząc te słowa. Być może nawet zniesmaczeni, czy zażenowani. Wszak oni to pierwsi awangardyści muzyki rozrywkowej, The Monkees zaś to niejako sztuczny, komercyjny produkt amerykańskiej telewizji. A jednak w Stanach ich płyty sprzedawały się w latach ’60 jak ciepłe bułeczki, zaś utwory przez nich wykonywane niejednokrotnie przeskakiwały na listach przebojów kompozycje osławionej czwórki z Liverpoolu.

Kiedy więc nadarza się okazja, by zapoznać się ze studyjną twórczością The Monkees, warto z niej skorzystać i sprawdzić, jak też to z tym kwartetem rodem z NBC było naprawdę. A że było całkiem nieźle zaświadcza chociażby płyta „Daydream Believer And Other Hits” wydana u nas nakładem Warner Music Poland.

Tytułowy „Daydream Believer” to jeden z takich utworów, który może uchodzić za prawdziwe arcydzieło muzyki popowej. Od ponad czterdziestu lat nieprzerwanie grany jest przez stacje radiowe i mało kto nie zna tego numeru, dlatego też wielka szkoda, że na „Daydream Believer And Other Hits” nie znalazła się piosenka „I'm a Believer” – kto wie, czy nawet nie większy przebój z repertuaru kalifornijskich „małpiszonów”. Ale jej brak rekompensuje nam chociażby znakomita i równie brawurowo wykonywana „Pleasant Valley Sundey”, czy też trzecia na płycie „Tapioca Tundra”, w której niektóre partie gitar są uderzająco podobne do tych, jakie słychać w jednej z najsłynniejszych beatlesowskich kompozycji.

Który zespół ściągał od którego? Nie podejrzewam się rozstrzygać. Jedno jest za to pewne: że Lennon z McCartneye także mogli The Monkees kilku nagrań pozazdrościć, więc wszystkim tęskniącym za specyficznym klimatem i muzyczną atmosferą lat ’60 polecam sięgnąć po najnowszą składankę The Monkees. Jest czego słuchać – od country, przez pop, na psychodelii kończąc…

Artykuły z poszczególnych działów serwisu KULTURA: