Święty siedzi w rydwanie, którego koła rozjeżdżają cztery postacie symbolizujące śmierć, grzech, niewiarę i herezję. Rydwan Ignacego ciągną cztery symbole ewangelistów, które dodatkowo oznaczają cnoty, dzięki którym święty odnosi zwycięstwo. Nazwy cnót wypisane są na wstęgach: anioł św. Mateusza – miłość (pietate), byk św. Łukasza – męstwo (fortitudine), lew św. Marka – gorliwość zelo) i orzeł św. Jana – roztropność (sapientia). Z serca św. Ignacego bije blask w kierunku dziecka siedzącego na ziemi. To symbol troski Towarzystwa Jezusowego o kształcenie młodzieży.

Z prawej strony znajduje się baldachim podtrzymywany przez cztery kolumny. Pod każdą kolumną stoi postać kobieca z aniołkiem, symbolizująca jezuickie cnoty. Z kolei symbole grzechów i nieszczęść widzimy zawieszone na kolumnach. Wszystko jest dodatkowo podpisane na tarczach.

Pierwsza kolumna z lewej to herezja, którą oznaczają głowa Turka i kilka ksiąg zawierających fałszywe doktryny. Jest ona pokonana przez wiarę katolicką. Kobieta przy tej kolumnie trzyma kielich z hostią, a anioł – papieską tiarę. Druga kolumna oznacza śmierć, co łatwo rozpoznać po trupich czaszkach i kosie. Kobieta pod tą kolumną symbolizuje działalność charytatywną zakonu. Wraz z aniołem trzyma lekarstwa. Trzecia kolumna to bałwochwalstwo, ukazane poprzez postać demona. Zwalcza je religia – kobieta oraz anioł z krzyżem i kadzidłem. Ostatnia kolumna to grzech, który tu symbolizuje głowa słonia. Zwycięstwo nad grzechem odnosi łaska Boża, ukazana przez ptaka Feniksa, który – jak wierzono – odradzał się z popiołów, co symbolizowało sakrament pokuty i pojednania. Anioł trzyma tu dodatkowo podobiznę Ignacego, jako wybitnego spowiednika.

Na dole z lewej strony stoi anioł trzymający tarczę z dewizą jezuitów: Ad maiorem Dei gloriam (Na większą chwałę Bożą). Obok dostrzegamy dwa anioły rzeźbiące figurę zakonnika. To zapewne aluzja do stworzenia Towarzystwa Jezusowego przez Ignacego.

Leszek Śliwa