To dokument niezwykły. Nakręcił go William Friedkin, twórca „Egzorcysty”, który opowiadał o próbach wypędzenia złego ducha z opętanej dziewczynki. Dokument powstał ponad 40 lat po premierze filmu, niedługo przed śmiercią o. Gabriele Amortha, najsławniejszego współcześnie egzorcysty. Ojciec Amorth pozwolił Friedkinowi na sfilmowanie przeprowadzanego przez siebie egzorcyzmu.

W dokumencie znajdziemy kilka interesujących wywiadów. Friedkin rozmawia m.in. z psychologami i psychiatrami, którzy przyznają, że nie są stanie wyjaśnić tego, co dzieje się z ludźmi uważanymi za opętanych. Najciekawsze wydają mi się dwie rozmowy. – Powinno się od tego tematu trzymać tak daleko, jak to możliwe. Im bardziej się otworzysz na myślenie o tych rzeczach, wczuwanie się w nie, tym więcej dajesz miejsca siłom zła na wejście… Skupcie się na tym, co dobre, na Bogu – mówi prof. Jeffrey Burton Russell, autor książek poświęconych średniowieczu, w których często rozprawiał się z obiegowymi antychrześcijańskimi uprzedzeniami i mitami, bazując na źródłach. Russell wie, co mówi, bo pisząc „Historię diabła”, wpadł w głęboką depresję.

Kolejny rozmówca Robert Barron nie jest arcybiskupem, jak czytamy w napisach, ale biskupem pomocniczym archidiecezji Los Angeles. Biskup Barron, założyciel Apostolatu „Word on Fire”, który skutecznie wykorzystuje wszelkie formy komunikacji medialnej i innowacyjne technologie, zauważa, że „trzeba się zająć naturalnymi przyczynami, zanim dojdziemy do nadprzyrodzonych”. – Diabeł nie włada duszą, diabeł przejmuje ciało. Dusza przejmowana jest przez kuszenie do grzechu. W taki sposób dobrowolnie poddajesz się złu – ostrzega w filmie i dodaje: – Tylko ludzie podobni o. Amorthowi potrafią rozmawiać z diabłem. Trzeba być naprawdę świętym.

Jednak po obejrzeniu filmu widzowie mogą poczuć się zawiedzeni. Wbrew tytułowi, prócz dłuższej sekwencji egzorcyzmów, reżyser samemu egzorcyście poświęcił zbyt mało uwagi. Szkoda.

Edward Kabiesz

Diabeł i o. Amorth, reż. William Friedkin, USA, 2017, NETFLIX