Tę książkę przeczytałem jednym tchem. Muszę przyznać, że ks. Piotr Pawlukiewicz ma wyjątkowy dar mówienia o rzeczach najważniejszych w sposób lekki, dowcipny, a jednocześnie z mądrością, która pracuje w nas także po skończonej lekturze. Nigdy nie byłem miłośnikiem zbiorów sentencji, a jednak czytając ks. Pawlukiewicza, co chwilę miałem ochotę wynotowywać jego myśli. Na przykład taką: „Spotykasz takich, a nie innych ludzi, masz takich, a nie innych brata, siostrę, matkę i ojca, właśnie po to, żebyś się nawrócił. Oni mają zestawy swoich grzechów akurat dla ciebie. Ja dostałem takich przyjaciół po to, by ich obecność mnie zmieniała, bym mógł stać się lepszym człowiekiem”.

Ta książka jest też po to, żebym się nawrócił. Nie „próbował” być świętym, ale nim był. Nie od jutra, następnego miesiąca czy roku, ale teraz, już. „Decyzja! Decyzja to jesteś ty. Uczucia to ptaszki i motylki wokół nas. Jestem tym, na co się decyduję. A nie tym, co czuję” – przekonuje autor. Tu nie ma półśrodków. Jesteśmy dziedzicami Króla, więc mamy szturmować niebo, a nie kombinować i liczyć na czyściec: „(…) całe nasze życie, wszystko to, co robimy, mówimy, piszemy, wspominamy, ma przynieść jeden konkretny owoc, który będzie sprawdzony tylko w jednym momencie – chwili naszej śmierci. To nie jest tak, że Pan Bóg na Sądzie Ostatecznym weźmie klisze z naszego życia i będzie je przeglądał: »O! Trochę przeklinała. O! Filmy pornograficzne oglądał«. Nie! Pan Bóg spojrzy w serce człowieka i od razu będzie wiedział, czego ten człowiek chce. Nieba czy piekła. To jest nasz wybór”. Jasne, upadki będą się zdarzać, ale rzecz w tym, żeby powstawać. Ks. Pawlukiewicz prosi, byśmy nie ulegali zniechęceniu. „Bóg wprowadzi stan wyjątkowy, byleby tylko ratować. Jedyną rzeczą, jakiej od ciebie wymaga, jest chęć tego ratunku. My musimy chcieć” – przekonuje.

  Ks. Piotr Pawlukiewicz "Wstań". Znak/RTCKKraków 2018ss. 224