Wznowione właśnie przez Fundację Servire Veritati „Wspomnienia wojenne 1918–1920” opisują dramatyzm zmagań majora Tadeusza Kossaka z bolszewikami na przedprożu niepodległości – najpierw jeszcze w Antoninie, w I Korpusie Polskim w Rosji, a potem na froncie wschodnim, w składzie tzw. Grupy Zaniemeńskiej, biorącej udział m.in. w bitwie pod Możejkowem.

„Wspomnienia” są barwne, choć pisane prostym, żołnierskim językiem – jędrnym, czasem dosadnym i lapidarnym. Narracja jest bardzo dynamiczna, mieni się nastrojami. Czasem pojawi się wzruszająca inwokacja: „O, niestrudzony żołnierzu polski! – gdzie ciebie wówczas nie było?!”. Kiedy indziej znajdziemy pochwałę godności i dumy narodowej polskiego żołnierza, zachwyt dla umiejętności wodzowskich generała Szeptyckiego czy przepiękne opisy krajobrazów nadniemeńskich. Znajdziemy też świetne scenki rodzajowe, np. pokazujące kobiety legionistki.