Filmy Zanussiego nikogo nie pozostawiają obojętnym. Na nie po prostu się czeka. Budzą gorące dyskusje, przykładem czego jest chociażby „Obce ciało”, które wywołało medialną burzę. Oczywiście Zanussi ma w swoim dorobku filmy różnej jakości. Nie znajdziemy jednak w polskim kinie twórcy stawiającego z taką konsekwencją w centrum uwagi pytania dotyczące problemów egzystencjalnych, nawet jeżeli pozornie wydają się one tylko realistycznym opisem rzeczywistości. A przecież w kraju, gdzie większość mieszkańców deklaruje się jako katolicy lub szerzej, jako ludzie wierzący, kwestia wiary w filmach pojawia się bardzo rzadko. Wydaje się, że ten problem twórców nie interesuje. Sporadycznie w produkcjach filmowych pojawia się ksiądz czy kościół, najczęściej w sytuacji uroczystości rodzinnych. A jeżeli już motyw ten zaistnieje szerzej, to w kontekście negatywnym, punktując grzechy ludzi Kościoła.