Piosenkę o „małomiasteczkowym gościu” w minione wakacje nucili wszyscy. Prosty bit, kojarzący się trochę z „Take on Me” zespołu A-ha, chwytliwa melodia z inteligentnym tekstem i nieustanne powtarzanie kawałka w największych stacjach radiowych – wszystko to sprawiło, że otrzymaliśmy murowany przebój. Dla niektórych ta gigantyczna popularność utworu może być zaskoczeniem, bo przecież Dawid Podsiadło – wykonawca, autor tekstu i współautor muzyki do „Małomiasteczkowego” – z pozoru nie ma wielkich zadatków na gwiazdę. Trochę nieśmiały, z chaotycznym ruchem scenicznym i wizerunkiem sugerującym spory dystans do własnego udziału w świecie show-biznesu (śmieszny wąs, rozczochranie, roztargnione spojrzenie), budzi sympatię, ale raczej jako „chłopak z sąsiedztwa”, a nie ktoś z piedestału, pociągający tłumy. Ale czy „małomiasteczkowość” Podsiadły jest faktycznie wyrazem niezależności artysty wobec scenicznych trendów? Może to po prostu starannie wystudiowana kreacja?