Jest 26 czerwca 880 roku. W dolnej części kompozycji, po prawej stronie, wysłannik papieski odczytuje siedzącemu na tronie księciu Świętopełkowi bullę „Industriae tuae”, w której papież Jan VIII potwierdza prawa arcybiskupie św. Metodego oraz aprobuje używanie języka słowiańskiego w liturgii. Podtrzymywany przez ministrantów starzec, stojący w tle na środku obrazu, to św. Metody. Młody mężczyzna na pierwszym planie z lewej strony to postać symboliczna. Koło, które trzyma w prawej ręce, oznacza jedność Słowian.

U góry obrazu artysta namalował osoby nieobecne podczas tej sceny, a ważne dla wprowadzania słowiańskiej liturgii. Z lewej strony na tronie zasiada papież, a w środku Rościsław, książę wielkomorawski, poprzednik Świętopełka, który sprowadził Cyryla i Metodego do swojego kraju. Towarzyszy mu św. Metody, namalowany tu drugi raz. Pomiędzy papieżem i Rościsławem, nieco niżej, w grupie wiernych stoi św. Cyryl, nieżyjący już wówczas brat Metodego. Z prawej strony widzimy natomiast czworo władców będących pionierami chrześcijaństwa w Bułgarii i na Rusi, gdzie również działali Cyryl i Metody. Są to chan bułgarski Borys I Michał i jego małżonka (z lewej) oraz para książęca rządząca na Rusi Kijowskiej: Igor Rurykowicz i Olga (z prawej).

Autorem dzieła jest bardzo obecnie popularny secesyjny artysta czeski – Alfons Mucha (1860–1939). Obraz jest częścią tworzonego przez niego w latach 1912–1926 cyklu „Słowiańska epopeja”, składającego się z dwudziestu monumentalnych kompozycji przedstawiających najważniejsze sceny z historii Słowian.

Leszek Śliwa