To kolejna, po wydanej w 2007 r. „1812. Wojnie z Rosją”, książka znakomitego historyka poświęcona Napoleonowi. W przeciwieństwie do wielu najnowszych opracowań dotyczących postaci cesarza, które bazują na świadectwach i wspomnieniach osób niechętnych Napoleonowi, autor wykorzystuje relacje zarówno jego przeciwników, jak i zwolenników oraz tych, których można by nazwać neutralnymi obserwatorami.

Autor więcej miejsca poświęca latom młodości, kształtującym Napoleona, niż czasowi, gdy był on u władzy. Czytelnik nie znajdzie też informacji o wielu bitwach, z wyjątkiem kampanii włoskiej, które dowiodły geniusza militarnego Napoleona. Bardziej interesują autora następstwa potyczek militarnych oraz wpływ, jaki wywarły one na losy cesarza i sytuację międzynarodową. Na szczególną uwagę zasługuje zwięzłe przedstawienie złożonej sytuacji politycznej i społecznej, w jakiej znalazła się Francja w czasie rewolucji. Dla polskiego czytelnika z pewnością interesujące okażą się wątki związane ze stanowiskiem Napoleona wobec sprawy polskiej.

Zamojski przedstawia sylwetkę bohatera w określonym kontekście historycznym, rozprawiając się z wieloma mitami na temat tej postaci tworzonymi przez historyków. Nie demonizuje ani nie idealizuje Napoleona jak wielu innych autorów. Autor stoi na stanowisku, że Napoleon był po prostu produktem swoich czasów. Talent narracyjny, z jakim Zamojski opisuje poszczególne etapy kariery swojego bohatera, sprawia, że ta obszerna historyczna monografia wciąga czytelnika jak najlepsza powieść historyczna.