W centrum kompozycji nad Łazarzem widzimy świętego Piotra, który wymownym gestem zwraca się do stojących z prawej strony Żydów. Apostoł ukazuje im cud, by uznali, że Jezus jest Mesjaszem.

Kompozycja dzieła jest bardzo uporządkowana. Z lewej strony znajduje się Chrystus błogosławiący wskrzeszonemu właśnie Łazarzowi. Obok klęczy siostra Łazarza, Maria. Za nimi stoją trzej uczniowie Jezusa i druga siostra wskrzeszonego, Marta. Wszyscy są spokojni, tak jakby cud w ogóle ich nie zaskoczył. Symbolizują oni tutaj Kościół, którego wiara jest mocna i niewzruszona.

Z prawej strony dostrzegamy natomiast grupkę rabinów. Dwaj z nich zasłaniają sobie nosy. W Ewangelii według św. Jana czytamy słowa Marty: „Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie” (J 11,39). Albert van Ouwater ten akt powątpiewania w możliwość dokonania cudu przenosi na niewierzących w Chrystusa Żydów. Pozostali zachowują się rozmaicie. Niektórzy odwracają się plecami albo patrzą w inną stronę, co sugeruje, że się nie nawrócą. Jeden z mężczyzn zagląda jednak z zaciekawieniem do wnętrza grobowca.

Święty Piotr, jako najważniejszy z apostołów, zwierzchnik wszystkich wiernych, występuje w ich imieniu i próbuje ewangelizować Żydów. Jego wysiłki – jak widzimy – spotykają się z różnymi reakcjami, ale ważne jest to, że rozwój Kościoła nie zależy od decyzji rabinów. Za plecami Piotra znajduje się bowiem zakratowane okienko. Przez nie do wnętrza zaglądają ciekawscy. Wielu z nich cud przekona i spowoduje ich nawrócenie. To też zapowiedź, że Kościół stanie się powszechny, nie będzie nierozerwalnie związany wyłącznie z narodem wybranym.

Leszek Śliwa

GOSC.PL DODANE 26.03.2020

Nowy numer „Gościa Niedzielnego”. Jak go zdobyć, nie wychodząc z domu?

W najnowszym „Gościu Niedzielnym”: Znak chwały, znak nadziei. W tym roku zasłona na krzyżu nabrała nowego znaczenia.  »

więcej »