Kino familijne praktycznie w Polsce nie istnieje. Sukcesem jest, jeżeli na ekrany trafia jeden film tego gatunku rocznie, bo zdarza się, że nie trafia ani jeden. Wyniki frekwencyjne tych produkcji również nie imponują. Od czasów premiery „Magicznego drzewa” Andrzeja Maleszki niewiele filmów dla całej rodziny cieszyło się większym zainteresowaniem widzów. Do wyjątków należą m.in. „Klub Włóczykijów” Tomasza Szafrańskiego, „Za niebieskimi drzwiami” Mariusza Paleja czy „Tarapaty” Marty Karwowskiej. Są to jednak jaskółki, które nie czynią wiosny.

„Tarapaty” okazały się w 2017 r. hitem w gatunku polskiego filmu familijnego. – Jeśli mierzymy sukces frekwencją, to był to sukces. Ale trzeba uczciwie powiedzieć, że nie mieliśmy dużej konkurencji, bo w Polsce nadal niestety nie robi się wielu filmów dla dzieci. Trudniej jest znaleźć na nie środki i mniej twórców jest tym na serio zainteresowanych – wyjaśnia sytuację kina familijnego w Polsce M. Karwowska. Reżyserka poszła za ciosem, realizując sequel „Tarapatów”.

Scenariusz „Tarapatów 2” luźno nawiązuje do autentycznej kradzieży „Plaży w Pourville”, jedynego w Polsce obrazu Claude’a Moneta, czołowego przedstawiciela impresjonizmu. Dzieło skradziono w 2000 r. z Muzeum Narodowego w Poznaniu, i w tym właśnie mieście rozgrywa się akcja filmu. Policja wykazuje niezwykłą, jak na nią, skuteczność, ale znana z pierwszej części „Tarapatów” para przyjaciół, czyli Julka, Olek i nowo poznana Felka, nie wierzy w winę aresztowanych. Postanawiają odnaleźć prawdziwych złodziei.

Film M. Karwowskiej to sensacyjna opowieść z licznymi elementami komediowymi. Sama fabuła nie jest zbyt odkrywcza, bo znamy ją z wielu podobnych produkcji, ale z pewnością zainteresuje dzieci ze szkół podstawowych, które wraz bohaterami będą rozwiązywać kryminalną łamigłówkę. Nie ma tu brutalności, jest wiele ciepła, uśmiechu i emocji. Prócz rozrywki znajdziemy także kilka podanych bez dydaktyzmu refleksji na temat przyjaźni i znaczenia rodziny. W obsadzie „Tarapatów 2” zaszła zmiana, bo Julkę tym razem zagrała Pola Król.

Edward Kabiesz