Ich utwory, takie jak „Autobiografia”, „Nie płacz Ewka” czy „Chcemy być sobą”, przez niektórych słuchaczy traktowane były jak hymny pokolenia wchodzącego w dorosłość na początku lat 80. ubiegłego wieku. Jednak i w ostatnich dziesięcioleciach Perfect, już bez Zbigniewa Hołdysa, wypuszczał od czasu do czasu przebój, który nuciła cała Polska. Dlatego decyzja o definitywnym zakończeniu działalności zespołu bez dokończenia pożegnalnej trasy koncertowej była dla wielu fanów zaskakująca.

Od cover bandu do legendy

Za oficjalną datę powstania Perfectu uznaje się zwykle rok 1980, ale jego prehistoria sięga jeszcze kilku lat wstecz. Już bowiem na przełomie lat 1977 i 1978 istniał w Warszawie zespół, założony przez dwóch dawnych muzyków Break­outu: perkusistę Wojciecha Morawskiego i basistę Zdzisława Zawadzkiego oraz dwie byłe wokalistki Alibabek: Ewę Korczyńską-Konarzewską i Barbarę Trzetrzelewską, która dekadę później zdobyła sporą popularność w USA jako Basia. Jego pierwotną nazwę – Perfect Super Show and Disco Band – wymyślił klawiszowiec Paweł Tabaka. W tamtym jednak czasie grupa zajmowała się głównie graniem coverów i towarzyszeniem innym artystom, m.in. Annie Jantar czy Halinie Frąckowiak. Sytuacja zmieniła się, gdy w 1978 r. dołączył do grupy gitarzysta (i czasem wokalista) Zbigniew Hołdys, który przyniósł ze sobą kilka autorskich kompozycji, w tym nagraną już wcześniej samodzielnie piosenkę „Co się stało z Magdą K.”. Ten utwór, z tekstem Andrzeja Mogielnickiego, ezopowym językiem opowiadający o gwałcie zbiorowym i społecznej znieczulicy, stał się wkrótce jednym z przebojów grupy, mimo że jego emisję w radiu blokowała Służba Bezpieczeństwa, a na płycie ukazał się dopiero w 1991 roku.