Na pierwszy rzut oka wydaje się, że mamy do czynienia z kolejnym szesnastowiecznym obrazem Rafaela. Kompozycja, tematyka, sposób malowania – wszystko do złudzenia przypomina dzieła mistrza renesansu. A jednak jest to obraz powstały ponad trzysta lat po jego śmierci. Fascynacja twórczością Rafaela osiągnęła wówczas szczyt.

Autor tego obrazu, Johann Friedrich Overbeck (1789–1869), niemiecki artysta mieszkający w Rzymie, nie ograniczał się do formalnego naśladownictwa Rafaela. Był współzałożycielem Bractwa św. Łukasza, które potem przekształciło się w organizację nazareńczyków – stowarzyszenie malarzy nie tylko podejmujących w swej twórczości tematykę religijną, ale także starających się prowadzić kontemplacyjny, zbliżony do zakonnego tryb życia.

Kompozycja, w której grupa przedstawionych osób tworzy kształt trójkąta, jest typowa dla twórczości Rafaela. Jezus siedzi na baranku, którego głowę obejmuje Jan Chrzciciel. To właśnie prorok nazwie potem Jezusa Barankiem Bożym. Mały Jan, wpatrzony z zadumą w krzyżyk, nosi już strój ze skór zwierzęcych, a przy pasie ma zawieszoną muszlę, z której kiedyś będzie polewał głowę Zbawiciela podczas chrztu.

W tle z lewej strony widać dwie idące drogą osoby. Ich głowy, podobnie jak głowy osób widocznych na pierwszym planie, otaczają aureole. To zapewne św. Józef i św. Anna, matka Maryi.

Leszek Śliwa