Jeszcze niedawno popularnością cieszyły się seriale kryminalne, w których detektywami byli duchowni lub świeccy mocno akcentujący swoją wiarę. Scenariusze wielu z nich bazowały na literackich pierwowzorach. Można ich nazwać spadkobiercami księdza Browna, najsłynniejszego detektywa w sutannie z opowiadań G.K. Chestertona. W sukurs katolickim księżom, zakonnikom i zakonnicom przybyły wkrótce osoby duchowne reprezentujące szeroki wachlarz innych wyznań chrześcijańskich, szczególnie anglikanie. Żaden jednak nie dorównuje postaci stworzonej przez Chestertona. Nowe seriale z ks. Brownem powstają do dzisiaj, często jednak odchodząc od ducha pierwowzoru.

Takie refleksje nasunęły mi się po niedawnej polskiej premierze „Azylu”, pierwszego odcinka amerykańskiego serialu „Windykacja”, chociaż pierwszoplanową postacią nie jest tu duchowny. „Azyl” różni się znacząco od kolejnych odcinków. Powstał jako film krótkometrażowy. Zdobył kilka nagród i wówczas chrześcijańska firma dystrybucyjna Visio Video zwróciła się do reżysera Jaroda O’Flaherty’ego z prośbą o realizację dalszych części z detektywem Garym Travisem w roli głównej. W „Azylu” Travis też znajduje się na pierwszym planie, ale wątek z nim związany nie jest tu najważniejszy. Uwaga widza skupia się przede wszystkim na przesłuchiwanym przez niego mężczyźnie wplątanym w przestępstwo. Dopiero w kolejnych odcinkach postać detektywa ulega rozwinięciu.

Detektyw Travis nie jest tak religijny jak jego żona, raczej szuka wiary. Kolejne odcinki przedstawiają inne kryminalne historie, dotyczące często poważnych przestępstw, ale widzianych z chrześcijańskiej perspektywy. Sprawy dotyczą m.in. gwałtu na randce, pornografii i seksu wśród nastolatków, handlu ludźmi czy narkomanii. Za każdym razem przywoływana jest Ewangelia, zarówno w rozmowach bohaterów, jak i w ich decyzjach.

Edward Kabiesz