Nie udziela wywiadów zbyt chętnie. Odpowiadać za niego mają jego książki. Internet też niewiele mówi na temat życia osobistego naszego najwybitniejszego żyjącego powieściopisarza. Od lat dziennikarze namawiają go na wywiad rzekę. Bezskutecznie. Miłośnicy literatury z pewnością życzyliby sobie przeczytać kiedyś autobiografię Myśliwskiego. Nic z tego.

Książka „W środku jesteśmy baśnią” to zbiór publicznych przemówień mistrza oraz dwadzieścia rozmów, jakie z nim przeprowadzono. Pisarz sam dokonał wyboru wywiadów. To ważna publikacja, ponieważ innego autoportretu autora „Widnokręgu” raczej nie będzie. W powieściach pojawiają się co prawda wątki autobiograficzne, są one jednak przefiltrowane przez życie kolejnych bohaterów. W swoich utworach Myśliwski jest antropologiem, filozofem, psychologiem społecznym, socjologiem. Tworzy traktaty o pamięci, tożsamości, przeznaczeniu czy mocy wyobraźni. Ale tak naprawdę to jeden wielki traktat o człowieku.

„Nasz los zależy od nas. Nie w tym znaczeniu, że wykuwamy go pracą. Możemy niczego nie wykuwać swoim życiem, nasze życie może być marniuteńkie, ale nasz umysł jest w stanie nadać mu kategorię losu. Jeśli nasz umysł na to stać” – Myśliwski w ten sposób kończy jedną z rozmów z wydanego właśnie zbioru. Podobne są losy bohaterów jego książek. Wiodą zwykłe życie, a ich opowieść hipnotyzuje czytelnika. Debiutował powieścią „Nagi sad”. Otrzymał przychylną recenzję Juliana Przybosia. Potem prozaik od poety dostał jeszcze radę: „Panie Wiesławie, pisarz, kiedy podejmuje zamiar napisania książki, powinien się zastanowić, czy na tę jego książkę warto będzie ściąć sosnę”. Tę radę autor późniejszego „Pałacu” wziął sobie mocno do serca. Odbierając doktorat honoris causa Uniwersytetu Rzeszowskiego, rzekł: „Mimo że niewiele napisałem, czasem wydaje mi się, że za dużo. Ideałem byłoby napisać jedną książkę i zawrzeć w niej wszystko, na co człowieka stać”.

Piotr Sacha