KSIĄŻKI

Najbardziej wyrazisty

Ukazał się kolejny tom publikowanego przez wydawnictwo W drodze Katolickiego Komentarza do Pisma Świętego – tym razem autorstwa „katolika z wyboru”, Petera S. Williamsona. Komentarz jest przejrzysty, skoncentrowany na tekście biblijnym. Znaleźć w nim można też – co nie jest w tego rodzaju pracach normą – wskazania na inspirację tekstem Pawła autorów Katechizmu Kościoła Katolickiego, a także wybór wypowiedzi znanych autorów dotyczących fragmentów tegoż listu. Do tego przydatne dla czytającego wskazania praktyczne wynikające z myśli Pawła. List to wyrazisty, o głębokiej teologii. Tego rodzaju pomoc na pewno się przyda.

Andrzej Macura

Kierunek: niebo

Ta książka jest zapisem rekolekcji znanego teologa, franciszkanina konwentualnego, wygłoszonych dla Konferencji Episkopatu Polski. Bohaterami ćwiczeń duchowych przeznaczonych dla naszych biskupów stali się tu polscy błogosławieni, a także osoby na ten tytuł oczekujące. Przez kolejne rozdziały prowadzą nas: bł. kard. Stefan Wyszyński, bp Jan Pietraszko, bł. ks. Jan Franciszek Macha, Rozalia Celak, bł. o. Michał Tomaszek i o. Zbigniew Strzałkowski, Józef i Wiktoria Ulmowie. Znajdziemy tu piękne przykłady duchowego ojcostwa, bezinteresownej pomocy i tęsknoty za niebem, na które wskazuje każda z tych postaci.

Szymon Babuchowski

PŁYTY

Karin inaczej

Pochodząca z Bytomia Kasia Moś wzięła się za piosenki innej znanej bytomianki – Karin Stanek. I to, co z nimi zrobiła, zaskoczy niejednego słuchacza. Pozornie banalne rozrywkowe kawałki o „Autostopie”, „Malowanej lali” czy „Chłopcu z gitarą”, tu osadzone w zdecydowanie ambitniejszych harmoniach, nabrały nieoczekiwanego dramatyzmu. I choć można mieć wątpliwości, czy to konieczne dla tego typu repertuaru, trzeba przyznać, że od strony aranżacyjnej i wykonawczej są to małe arcydzieła. Za aranżacje i produkcję odpowiadają: Mateusz Moś, rodzony brat wokalistki, oraz Mateusz Kołakowski – obaj również związani z Bytomiem.

Szymon Babuchowski

Rock&Liam

Liam Gallagher, współlider nieistniejącej już grupy Oasis, kończy 50 lat i tworzy świetny album pod własnym nazwiskiem. Słychać echo muzycznych ikon Gallaghera, czyli The Beatles i The Rolling Stones. Motywy z utworu „Better Days” to jak żywo „Tommorow Never Knows” Beatlesów. Zresztą, czego tu nie ma… W „Diamond in the Dark” skręcamy w stronę brzmienia Arctic Monkeys, a w „I’m Free” brytyjski rock spotyka jamajski dub. W dźwiękach z krążka „C’mon You Know” najszybciej zadomowią się dzisiejsi czterdziestoparolatkowie.

Piotr Sacha