We współczesnym kinie takie produkcje są czymś wyjątkowym. Filmy Pölönena nie są zbyt znane poza Finlandią, być może ze względu na podejmowane przez reżysera tematy. Większość z nich rozgrywa się wśród wiejskiej społeczności współcześnie i w przeszłości. Akcja „Krainy nadziei” rozpoczyna się bezpośrednio po zakończeniu II wojny światowej i obejmuje okres kilku powojennych najtrudniejszych lat w historii Finlandii. Kraj po tzw. wojnie kontynuacyjnej ze Związkiem Radzieckim utracił kolejne terytoria, a z frontów powracają żołnierze. Wojna zdezorganizowała fińskie społeczeństwo, pozostawiając po sobie wiele smutku i traumy, choć otwarła też nowe możliwości.

Veikko, weteran wojenny bez grosza przy duszy, pragnie rozpocząć nowe życie poprzez wykorzystanie szansy fińskiego rządu, który decyduje się przydzielić byłym żołnierzom działki. Warunek jest taki, że zbudują na nich dom i zajmą się rolą. Przypadek sprawia, że bohater poznaje Anni, energiczną dziewczynę z zamożnego domu. Szybko rodzi się w nich miłość. Chcą się pobrać, ale ojciec dziewczyny sprzeciwia się małżeństwu ze względu na status społeczny Veikko. Ostatecznie młodzi zawierają ślub bez zgody rodziców i wyjeżdżają na przydzielony im teren gdzieś w lasach Północnej Karelii. Okazuje się, że działka to tak naprawdę oddalone od ludzkich siedzib zarosłe drzewami pustkowie. Czy nieprzyzwyczajona do ciężkiej fizycznej pracy dziewczyna i odczuwający skutki wojennych ran weteran spełnią swoje marzenia?

Film Pölönena to romantyczna opowieść o miłości, doskonale osadzona w realiach fińskiej historii. Jej bohaterowie są ludźmi z krwi i kości. Można nazwać ich superbohaterami, chociaż w niczym nie przypominają fantastycznych postaci ze świata Marvela. W ich życiu nie brakuje dramatów, pokonują jednak trudności dzięki ciężkiej pracy, wytrwałości i wsparciu sąsiedzkiej wspólnoty. To obraz dla dojrzałego widza.

Edward Kabiesz

Kraina nadziei, reż. Markku Pölönen, wyk.: Oona Airola, Konsta Laakso, Pyry Äikää, Mika Nuojua, Sanna-Kaisa Palo, Finlandia 2018