Tragedia w Money

Ta wstrząsająca historia zasługiwała na lepszy film.

Till, reż. Chinonye Chukwu, wyk.: Danielle Deadwyler, Jalyn Hall, Whoopi Goldberg, USA 2022.
Forum Film

Fakt, że dramat biograficzny „Till” nie uzyskał nominacji do Oscara, oburzył jego reżyserkę Chinonye Chukwu. Zdegustowana werdyktem komisji oscarowej oskarżyła Hollywood o „bezwstydną pogardę wobec czarnych kobiet”.

Wiele można zarzucić członkom Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej, która intensywnie wdraża nowe standardy i parytety mające obowiązywać przy zgłaszaniu filmów do Oscara, jednak w wypadku tego filmu trudno z jej decyzją polemizować. Widzowie w USA też zresztą nie docenili walorów produkcji, którą jednak warto obejrzeć ze względu na temat i bardzo dobrą Danielle Deadwyler w roli głównej.

Filmowa opowieść przedstawia dobrze znane w Stanach Zjednoczonych wydarzenia, które miały ogromny wpływ na walkę o prawa czarnoskórych obywateli. Pierwszoplanową bohaterką jest Mamie Till, matka Emmeta, 14-letniego chłopca bestialsko zamordowanego przez białych rasistów w 1955 roku w Money, niewielkiej miejscowości w stanie Missisipi. Zbrodnia wstrząsnęła krajem, a kuriozalny proces sprawców relacjonowały wszystkie amerykańskie media.

Całą historię śledzimy z perspektywy matki Emmeta. Oboje mieszkają w Chicago. W czasie szkolnych ferii syn nalega, by matka pozwoliła mu na wyjazd do mieszkającej w Money rodziny. Ostatecznie Mamie niechętnie ulega prośbie, ale ostrzega syna, by nie wchodził w drogę białym mieszkańcom, zagorzałym rasistom. Okazuje się, że błahy z pozoru incydent doprowadza do tragicznych konsekwencji. Matka chłopca, która do tej pory nie interesowała się sprawami społecznymi, domaga się sprawiedliwości, a z czasem staje się aktywistką ruchu walczącego o prawa obywatelskie.

Dramat Chinonye Chukwu dowodzi, jak trudno nakręcić dobry film biograficzny, bo przecież widzowie doskonale wiedzą, w jaki sposób dana historia się skończyła. Udaje się to niewielu reżyserom, jak np. Spielbergowi, autorowi znakomitego „Lincolna”. Chukwu nakręciła obraz pozbawiony dramatyzmu, przewidywalny, okraszony banalnymi dialogami, miejscami teatralny. Film posiada natomiast, przynajmniej dla amerykańskich odbiorców, walor edukacyjny.

Edward kabiesz