Od pięciu lat na łamach „Małego Gościa Niedzielnego” ks. Tomasz Jaklewicz odpowiada na pytania czytelników. „Najtrudniejsze pytania zadają dzieci. Dlatego, że są to pytania najprostsze, a te bywają najważniejsze. Ponadto dzieci nie boją się stawiać pytań, które dorośli uznają za zbyt naiwne albo sądzą, że »nie wypada o to pytać księdza«” – pisze autor we wstępie do książki „Jak to jest?”, scalającej ten niezwykły dialog, który toczy się na stronach miesięcznika. Tak, właśnie dialog, bo – jak zwierza się ksiądz Tomasz – najcenniejsze jest dla niego to, że dzięki tym pytaniom i odpowiedziom nawiązuje się rozmowa.

Trzeba tu podkreślić, że autor prowadzi ów dialog z wielkim wyczuciem, szacunkiem i empatią, poważnie traktując rozmówców i ich pytania, bez względu na to, czy dotyczą one modlitwy o dobrą ocenę, życiowego powołania czy rozpadu rodziny. Jak mu się to udaje? „Odpowiadając na pytania przysłane do »Małego Gościa«, zawsze próbowałem sobie wyobrazić, że rozmawiam z konkretną osobą. Czyli starałem się pisać w taki sposób, abym mógł te słowa powiedzieć komuś, patrząc mu w oczy” – zdradza sekret swojego pisania autor. Dowód? Proszę bardzo: „Bardzo chciałbym zwrócić się do Ciebie po imieniu. Chcę Ci powiedzieć..... (tu wstaw, proszę, swoje imię), że Bóg Cię nadal bardzo mocno kocha i przytula do serca. Pan Bóg nigdy nie bierze rozwodu z nami. On daje słowo, którego nie wycofuje. My ludzie niestety zawodzimy, bo jesteśmy grzesznikami. Ale Bóg kocha zawsze. Każdy wschód słońca, każdy nowy dzień życia jest tego dowodem. Jesteś kochana przez Niego cały czas!” – pisze ksiądz Tomasz do młodej czytelniczki przeżywającej wątpliwości w wierze, związane z rozwodem jej rodziców.

Wszystkie problemy poruszane w tej książce są na tyle uniwersalne, że odnajdzie się w nich wielu młodych ludzi. A zapewne też niejeden dorosły z tych rozmów skorzysta.

Szymon Babuchowski