Były prefekt Kongregacji Nauki Wiary dyskutuje ze współczesnymi prądami filozoficznymi, przedstawiając w osiemnastu rozdziałach katolicką naukę o sprawach ostatecznych. To pozycja wymagająca, nie tylko ze względu na podejmowaną tematykę. Rzuca czytelnikowi wyzwanie, by zmierzył się z podstawowymi pytaniami egzystencjalnymi i odpowiedziami, których na przestrzeni wieków udzielali liczni teologowie i nauczyciele filozoficznych szkół. Trudność dotyczy także specjalistycznego słownictwa.

Fakt, książka wyszła spod pióra wytrawnego teologa. Znajdziemy w niej prawdziwe perły, zdania, które swoją precyzją i głębią porażają, budząc nadzieję nieśmiertelności. Gubią się jednak w gąszczu cytatów i odniesień do dzieł literackich.

Szerokość spojrzenia niemieckiego kardynała dla jednych będzie atutem, źródłem pociechy i intelektualnym pokarmem. Inni jednak odłożą ją na później. Świadomość tego, że książka jest skierowana niekoniecznie dla szerokiego grona odbiorców, towarzyszyła zresztą autorowi, który we wstępie zanotował:

„Już św. Augustyn usprawiedliwiał wciąż na nowo próby objaśniania prawd wiary ludziom, z których każdy podąża własną ścieżką wiary. (...) Jest więc pożyteczne, by liczni pisarze pisali wiele prac – różnych stylem, ale nie treścią wiary – nawet na ten sam temat. Dzięki temu ta sama rzecz trafia do większej liczby czytających, do jednych w taki, a do innych w inny sposób”.